Has elegido la edición de . Verás las noticias de esta portada en el módulo de ediciones locales de la home de elDiario.es.

De la gran caja gallega al mal menor

Feijóo, con Gayoso (Caixanova) y Méndez (Caixa Galicia) en noviembre de 2009

David Lombao

Hubo un momento en el que alguien pensó que la operación para crear una gran caja de ahorros gallega iba a salir bien o, por lo menos, así lo dijo. Más allá de actos rituales más o menos prefabricados en los que se revestía de emotividad algo tan poco emotivo como las finanzas, Caixa Galicia y Caixanova llegaron a tener, como relató este diario, un plan de integración que incluso superó los test de resistencia bancaria de la Comisión Europea. El denominado Proyecto Breogán, analizado por las consultoras Deloitte y Price Waterhouse Coopers, auguraba que lo que después fue Novacaixagalicia estaba llamada a ser “líder en Galicia y referente en España” y tener “capacidad para actuar en los mercados internacionales”. Tres años y 9.000 millones de euros públicos después, los impulsores políticos del malogrado proceso se aferran a la teoría del mal menor para lo que ha quedado de las entidades y para el país.

A la entidad fusionada apenas le dio tiempo a colocar sus nuevos rótulos antes de la bancarización y posterior nacionalización por parte del Fondo de Reestructuración Ordenada Bancaria (FROB), el mismo que la acaba de vender por 1.003 millones de euros al venezolano Banesco, un banco más pequeño que Novagalicia pero con mejor salud. Banesco desembolsará de inmediato 400 millones de euros y pagará el resto hasta 2018. No pide, además, el esquema de protección de activos que reclamaban las entidades españolas y, a priori, llega a Galicia no para fagocitar la entidad, sino para explotarla uniéndola al histórico Banco Etcheverría, nacido en Betanzos y adquirido por Banesco en 2012. Estos son algunos de los principales argumentos de la Xunta y de su presidente, menos entusiasmado, no obstante, que durante los fastos de la fusión.

Feijóo se desvincula del fracaso

Sin copas de vino, sin emoción y sin acto solemne como antaño Alberto Núñez Feijóo aprovechó la rueda de prensa posterior al Consello da Xunta para, escasas horas antes de recibir a la cúpula de Banesco, elogiar la “contundente, clara y diáfana” oferta de la entidad venezolana. Feijóo no habla literalmente de mal menor, sino de la “mejor oferta para los contribuyentes españoles”, esos que a través del erario tienen que asumir los 8.000 millones de diferencia entre lo gastado y lo recuperado. Si se “metieron” 9.000 millones de euros en el banco “fue porque los necesitaba”, evidencia el presidente, quien insiste en que es necesario “felicitarse”. Al menos, explica, Novagalicia no ha sido vendida por un euro, como Unnim o Caja de Ahorros del Mediterráneo.

Lo que no le cabe al presidente es, en este punto, hablar de política. “Intentar mezclar esto con la política es confundir, y yo no estoy aquí para confundir”, sino “para aclarar y decir la verdad”. Lejos de los días en los que firma de la entonces conselleira de Hacienda y actual secretaria de Estado de Presupuestos, Marta Fernández Currás, fue insertada entre las de Méndez y Gayoso para garantizar que la Xunta aparecía desde el inicio en la foto de la fusión, Feijóo cree una “calumnia” hablar en este punto de decisiones políticas, tampoco para imponerse al criterio del ministro De Guindos en aras de poder mantener una relativa galleguidad, aunque sea porque los servicios centrales de NCG Banco seguirán, previsiblemente, en territorio gallego. No hay lugar para la política en el final y mucho menos en los orígenes: “No puedo aceptar, de ninguna forma, que la quiebra del sistema financiero gallego tuviera que ver con el gobierno que presido”, sentencia.

La oposición no ve la galleguidad

También en las filas de la oposición se admite el mal menor, pero desde una óptica diferente. “No podemos autoengañarnos”, dice el portavoz nacional del BNG, Xavier Vence. El economista ve consumada la “colonización” de la entidad y del 40% del ahorro gallego previa pérdida de 9.000 millones de euros. “El país ya estaba abandonado”, afirma, pero “declararse tranquilo” como hace el presidente “es una absoluta irresponsabilidad”. “Podemos estar mínimamente satisfechos por haber evitado la colonización directa de la banca española”, afirma el nacionalista, quien no obstante mantiene que la magnitud económica de la operación protagonizada por Banesco bien podía tener como protagonista al Gobierno gallego. “Después de esta venta regalada de Novagalicia a un banco extranjero está más justificada que nunca que apostemos por una banca pública gallega”, asegura.

Por parte socialista su secretario general, José Ramón Gómez Besteiro, mantiene la línea crítica iniciada ya por el portavoz del PSdeG en el Parlamento, José Luis Méndez Romeu, tras conocerse la venta. En una actitud que incomoda especialmente al entorno de Feijóo el líder socialista asegura que no es posible hablar de “galleguidad” de Novagalicia. “Se podrá decir que su ámbito de actuación será fundamentalmente Galicia, pero no se puede sostener que la nueva entidad sea gallega”, subraya, en un contexto en el que se “debe saber qué va a pasar” con los 8.000 millones de diferencia entre lo que pone Banesco y lo que puso el erario. “La decisión la tomó el PP” y, por lo tanto, dice, son los conservadores quienes la deben explicar.

Houbo un momento no que alguén pensou que operación para crear unha gran caixa de aforros galega ía saír ben ou, polo menos, así o dixo. Alén de actos rituais máis ou menos prefabricados nos que se revestía de emotividade algo tan pouco emotivo como as finanzas, Caixa Galicia e Caixanova chegaron a ter, como relatou Praza Pública, un plan de integración que mesmo superou os test de resistencia bancaria da Comisión Europea. O denominado Proxecto Breogán, analizado polas consultoras Deloitte e Price Waterhouse Coopers, auguraba que o que despois foi Novacaixagalicia estaba chamada a ser “líder en Galicia e referente en España” e ter “capacidade para actuar nos mercados internacionais”. Tres anos e 9.000 millóns de euros públicos despois, os impulsores políticos do malogrado proceso aférranse á teoría do mal menor para o que quedou das entidades e para o país.

Á entidade fusionada apenas lle deu tempo a colocar os seus novos rótulos antes da bancarización e posterior nacionalización por parte do Fondo de Reestruturación Ordenada Bancaria (FROB), o mesmo que a vén de vender por 1.003 millóns de euros ao venezolano Banesco, un banco máis pequeno que Novagalicia pero con mellor saúde. Banesco desembolsará de inmediato 400 millóns de euros e pagará o resto ata 2018. Non pide, ademais, o esquema de protección de activos que reclamaban as entidades españolas e, a priori, chega a Galicia para explotar unha entidade preexistente, non para fagocitala. Estes son algúns dos principais da Xunta e do seu presidente, menos entusiasmado, non obstante, que durante os fastos da fusión.

O plan de integración aseguraba que Novacaixagalicia ía ser "líder en Galicia e referente en España"

Sen copas de viño, sen emoción e sen acto solemne como noutrora Alberto Núñez Feijóo aproveitou a rolda de prensa posterior ao Consello da Xunta para, escasas horas antes de recibir a cúpula de Banesco, eloxiar a “contundente, clara e diáfana” oferta da entidade venezolana. Feijóo non fala literalmente de mal menor, senón da “mellor oferta para os contribuíntes españois”, eses que a través do erario teñen que asumir os 8.000 millóns de diferenza entre o gastado e o recuperado. Se se “meteron” 9.000 millóns de euros no banco “foi porque os necesitaba”, evidencia o presidente, quen insiste en que cómpre “felicitarse”. Cando menos, explica, Novagalicia non foi vendida por un euro, como Unnim ou Caja de Ahorros del Mediterráneo.

O que non lle cabe ao presidente é, neste punto, falar de política. “Tentar mesturar isto coa política é confundir, e eu non estou aquí para confundir”, senón “para aclarar e dicir a verdade”. Lonxe dos días en que sinatura da daquela conselleira de Facenda foi inserida entre as de Méndez e Gayoso para garantir que a Xunta aparecía dende o inicio na foto da fusión, Feijóo cre unha “calumnia” falar neste punto de decisións políticas,foi inserida entre as de Méndez e Gayoso tampouco para impoñerse ao criterio do ministro De Guindos en aras de poder manter un aquel de galeguidade, aínda que sexa porque os servizos centrais de NCG Banco seguirán, previsiblemente, en territorio galego. Non hai lugar para a política no final e moito menos nas orixes: “Non podo aceptar, de ningún xeito, que a creba do sistema financeiro galego tivese que ver co goberno que presido”, sentenza.

Feijóo: "Non podo aceptar, de ningún xeito, que a creba do sistema financeiro galego tivese que ver co goberno que presido"

Tamén nas filas da oposición se admite o mal menor, pero dende unha óptica ben diferente. “Non podemos autoenganarnos”, di o portavoz nacional do BNG, Xavier Vence. O economista ve consumada a “colonización” da entidade e do 40% do aforro galego previa perda de 9.000 millóns de euros. “O país xa estaba abandonado”, afirma, pero “declararse tranquilo” como fai o presidente “é unha absoluta irresponsabilidade”. “Podemos estar minimamente satisfeitos por ter evitado a colonización directa da banca española”, afirma o nacionalista, quen non obstante mantén a magnitude económica da operación protagonizada por Banesco ben podía ter como protagonista o Goberno galego. “Despois desta venda regalada de Novagalicia a un banco estranxerio está máis xustificado ca nunca que apostemos por unha banca pública galega”, asegura.

Pola banda socialista o seu secretario xeral, José Ramón Gómez Besteiro, mantén a liña crítica iniciada xa polo voceiro do PSdeG no Parlamento, José Luis Méndez Romeu, tras coñecerse a venda. Nunha actitude que incomoda especialmente ao entorno de Feijóo o líder socialista asegura que non é posible falar de “galeguidade” de Novagalicia. “Poderase dicir que o seu ámbito de actuación será fundamentalmente Galicia, pero non se pode soster que a nova entidade sexa galega”, subliña, nun contexto no que se “debe saber que vai pasar” cos 8.000 millóns de diferenza entre o que pon Banesco e o que puxo o erario. “A decisión tomouna o PP” e, polo tanto, di, son os conservadores quen a deben explicar.

Etiquetas
stats