Has elegido la edición de . Verás las noticias de esta portada en el módulo de ediciones locales de la home de elDiario.es.
Sobre este blog

Este blog es el espacio de opinión y reflexión de elDiario.es en Galicia.

A praza do Toral

Patricia A. Janeiro

0

Sobre este blog

Este blog es el espacio de opinión y reflexión de elDiario.es en Galicia.

Na praza do Toral, en Santiago, hai unha fonte cadrada que sae nun lote de fotos antigas rodeada de augadoras que posan moi serias a carón das súas sellas, e unha estatua de Atlas, o titán condenado a soster as esferas celestes sobre o seu lombo. No Toral hai tamén, segundo a prensa seria, unha forza gravitacional que atrae xente pobre, e que parece operar só segundo quen goberne no pazo de Raxoi.

Leo en La Voz de Galicia que a veciñanza da zona vella compostelá está moi preocupada polas pelexas de “indixentes” no Toral. Hai dous anos que non vivo na zona vella, pero a última vez que asistín a unha xuntanza de veciños, o que nos preocupaba era a desaparición dos comercios, a presión turística e a calidade da conexión a internet. El Correo Gallego tamén lle dá voz esta semana a Os Veciños -que veñen sendo aqueles veciños cuxo criterio aproba a prensa local, sexan residentes, rentistas, ou un que pasaba por alí -, e aviva a polémica co vídeo caseiro dun enfrontamento verbal nun recuncho da praza.

Boto unha ollada rápida á esquina inferior dereita da pantalla do ordenador para asegurarme de que non viaxei atrás no tempo e que seguimos en 2024. A última vez que La Voz e El Correo coincidiron na súa preocupación por Os Veciños, Compostela Aberta gobernaba en solitario en Santiago. A que era naquela altura Valedora do Pobo, Milagros Otero, atopou a súa particular cruzada mercé a dúas queixas de asociacións de comerciantes (xa saben, Os Comerciantes) remitidas á súa oficina, e comezou a mandar requirimentos ao concello para que lle quitasen esa xente de alí. Estaba tan ocupada aliñándose cos editoriais da prensa local nese tema, que apenas tivo tempo de atender os varios milleiros de queixas que cada ano recibía sobre as listas de agarda do Sergas, por exemplo. Estaba tan preocupada pola saúde e o benestar das persoas sen fogar en Santiago, que non dubidou en revelar en sede parlamentaria datos persoais e de carácter médico (os que merecen unha especial protección segundo a LOPD) de tres daquelas persoas. Para bochorno das nosas institucións públicas, o escándalo que acabou propiciando a súa dimisión como Valedora non foi ese.